Karczma była pusta, wszedł taki jeden i zaczął opowiadać, a wszyscy w okół zaczynali go coraz uważniej słuchać...

"Przeczytaj te historie. Wczuj sie w nia mocno .
I wtedy zadecyduj jak zaczniesz jutrzejszy dzien.. .

Michal jest takim czlowiekiem za którym raczej sie nie
przepada. Jest zawsze w dobrym humorze i zawsze ma cos
pozytywnego do powiedzenia. Zapytany jak sie czuje
odpowiedzialby: "Gdyby bylo lepiej juz bym chyba nie
wytrzymal!". Byl naturalnym motywatorem. Jesli jakis
Pracownik mial zly dzien, Michal zawsze radzil mu jak
znalezc pozytywna strone tej sytuacji. Widzac to,
bardzo mnie to zaciekawilo .

Pewnego dnia podszedlem wiec do Michala i spytalem go:
"Nie rozumiem. Nie mozna byc tak pozytywna osoba przez
caly czas. Jak ty to robisz?"
Michal odpowiedzial:
"Kazdego ranka gdy sie budze mowie sobie - "Michal,
masz dzisiaj dwie mozliwosci - mozesz miec dobry humor
albo mozesz miec zly humor". I wtedy wybieram dobry
humor. Za kazdym razem gdy wydarza sie cos niedobrego,
moge wybrac albo bycie ofiara albo wyciagnac z tego
jakas lekcje dla siebie. I wybieram wyciagniecie
lekcji. Za kazdym razem gdy przychodzi ktos do mnie
ponarzekac, moge wybrac zgodzenie sie z nim albo
pokazanie mu pozytywnej strony zycia. I wtedy wybieram
pokazanie mu tej pozytywnej strony."

"Zaraz, to nie jest takie proste!" - zaprotestowalem .

"Alez tak, to wlasnie takie jest." - odpowiedzial
Michal. "Życie polega na wyborach. Kazda sytuacja jest
wyborem. Ty sam wybierasz jak zareagujesz na dana
sytuacje. Ty wybierasz, jaki wplyw maja ludzie na twoje
samopoczucie. To ty wybierasz bycie w dobrym albo zlym
humorze. Mowiac krotko - to twoj wybor, jak wyglada
twoje zycie."

Zapamietalem, co powiedzial mi wtedy Michal. Krotko
potem opuscilem firme, w ktorej wtedy pracowalem i
otworzylem swoja wlasna. Stracilismy kontakt ze soba,
ale czesto przypominalem sobie Michala, gdy dokonywalem
wyborow w moim zyciu, zamiast tylko reagowac na zmiany
sytuacji. Kilka lat pozniej dowiedzialem sie, ze Michal
mial powazny wypadek. Spadl z rusztowania z wysokosci
prawie 20 metrow. Po 18-godzinnej operacji i wielu
tygodniach rehabilitacji Michal zostal zwolniony ze
szpitala z wszczepionymi w plecy metalowymi pretami .
Spotkalem sie z nim okolo 6 miesiecy po wypadku.
Kiedy spytalem jak sie czuje, odpowiedzial:
"Gdyby bylo lepiej juz bym chyba nie wytrzymal! Chcesz
zobaczyc moje blizny?"

Nie chcialem, ale zapytalem o czym myslal w chwili
wypadku .

"Pierwsze, co mi przyszlo do glowy to moja corka, ktora
niedlugo miala sie urodzic." - odpowiedzial Michal .
"Pozniej, gdy juz lezalem na ziemi, pomyslalem sobie,
ze mam dwie mozliwosci: moge wybrac - zyc albo umrzec  .
Wybralem zycie."

"Nie byles przerazony? Nie straciles przytomnosci?"
- spytalem .

Michal kontynuowal: "Moi znajomi byli wspaniali. Mowili
mi, ze wszystko bedzie dobrze. Az do momentu, kiedy
zawiezli mnie do szpitala i zobaczylem twarze lekarzy
i pielegniarek - wtedy naprawde sie przerazilem. W ich
oczach wyczytalem - "ten facet juz nie zyje" .
Wiedzialem, ze musze cos zrobic."

"I co zrobiles?" - spytalem .

"Byla tam taka duza, tega pielegniarka wykrzykujaca
rone pytania do mnie." - opowiadal dalej Michal .
"Spytala, czy jestem na cos uczulony. "Tak" -
odpowiedzialem. Lekarze i pielegniarki przestali
pracowac, czekajac na moja odpowiedz. Wzialem gleboki
oddech i krzyknelem "Grawitacje". Oni zasmiali sie, a
ja powiedzialem - "Wybieram zycie. Operujcie mnie jak
zywego, a nie jak martwego."

Michal przezyl dzieki umiejetnosciom lekarzy, ale
rowniez dzieki swojej niesamowitej postawie .
Nauczylem sie od niego, ze codziennie mozemy zyc
pelnym zyciem. To nasz wybor. Postawa jest wszystkim !!!"

:-) oby każdy witał dzień z zadowoleniem:-)